ارت دکل مخابراتی
ارتینگ دکل :اجرای سیستم های ارتینگ در موارد زیادی در ساختمان ها و مکان های مختلف که برق دارند انجام می شود که هدف اصلی اجرای سیستم ارتینگ به جهت جلوگیری از برق گرفتگی و خطرهای نای از آن است. همچنین در سیستم های انتقال برق و سیستم های مخابراتی نیز برای جلوگیری از ایجاد نویز در شبکه بسیار مورد استفاده قرار می گیرد . در گذشته که استفاده از سیستم ارت متداول نبود شاهد برق گرفتگی و صدمه های ناشی از آن بودیم که به کرات اتفاق می افتاد .برای اولین بار در کشور انگلیس اجرای این سیستم ابداع شد .
صاعقه یکی از رویدادهای طبیعی است که در واقع تخلیه جریانی بین ابر و زمین می باشد . در این تخلیه کانالی مانند یک هادی بین ابر و زمین تشکیل می شود و از طریق این کانال بار الکتریکی به زمین تخلیه می شود .
صاعقه می تواند برای ساختمان های بلند مرتبه و دکل های مخابراتی و تجهیزات آنها مخرب بوده و برای انسانها کشنده باشد . بنابراین اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از نتایج خطرناک این پدیده بسیار حائز اهمیت است . با اجرای سیستم های ارتینگ ریسک مواجه با خطرات ناشی از برخورد صاعقه و همچنین اتصال کوتاه در مدار بسیار کاهش می یابد .
انتخاب یک سیستم صاعقه گیر و ارتینگ مناسب می تواند موجب صرفه جویی بیشتر و کارایی بالاتر شود. سیستم های محافظت در برابر صاعقه متعددی وجود دارد که هر کدام متفاوت عمل می کند . درک نحوه کار آنها برای تعیین اینکه کدامیک نیاز های اساسی را به درستی برطرف می کند کمک خواهد کرد .
یک سیستم صاعقه گیر از سه بخش اساسی تشکیل شده است :
- سیستم دریافت صاعقه
- سیستم انتقال جریان صاعقه
- سیستم زمین
1. میله برقگیر فرانکلین
2. صاعقه گیر الکترونیکی
میله برق گیر فرانکلین ( میله مسی) : اولین بار توسط بنیامین فرانکلین ابداع شد. همانطور که از اسم آن پیداست یک میله فلزی معمولا از جنس مس است که در بلند ترین نقطه ساختمان یا دکل نصب می شود .
صاعقه گیر الکترونیکی یا خازنی : درست قبل از حدوث صاعقه بطور طبیعی محتوای الکتریکی اتمسفر بطور ناگهانی افزایش می یابد. این تغیر وضعیت توسط واحد جرقه زن حس و کنترل می شود. صاعقه گیرهای الکترونیکی انرژی موجود در هوای متلاطم پیش از طوفان را ( حدود چندین هزار ولت بر متر) جذب و در واحدهای جرقه زن ذخیره می نماید و در نهایت واحد جرقه زن با تخلیه بار الکتریکی خازنها بین الکترودهای فوقانی و الکترود مرکزی اش هوای اطراف را یونیزه می نماید .
سیستم انتقال جریان معمولا از یک هادی فلزی قوی مثل سیم مسی خشک با درصد خلوص بالا استفاده می شود . نکته حائز اهمیت در انتقال جریان صاعقه ایزوله بودن مسیر هادی تا سیستم زمین است .
در سیستم زمین از دو روش کلی استفاده می شود:
1. سیستم عمقی
2. سیستم سطحی
سیستم زمین عمقی : در این روش که یک روش معمول می باشد از چاه برای ارت استفاده می شود.کیفیت این روش بستگی زیادی به جنس خاک محل اجرا دارد. پس از حفر چاه به عمق مناسب یک صفحه مسی بصورت عمودی داخل چاه قرار گرفته و اطراف آن را به وسیله مخلوط دوغاب مواد کاهنده مقاومت ( بنتونیت) پر می کنند. صفحه مسی کار گذاشته شده توسط سیم مسی به سطح چاه آمده و به سیستم انتقال جریان صاعقه متصل می شود .
سیستم سطحی : بیشتر در مناطقی که امکان حفاری عمیق وجود ندارد استفاده می شود. عمق اجرا در این روش حدود 80 سانتیمتر است .
این روش در مکان هایی که ارتفاع از سطح دریا کم باشد و همچنین پستی و بلندی محوطه سایت کم بوده و فاصله بین دکل و سایت زیاد باشد مناسب تر خواهد بود .